Egun hartan, bururatu ere ez zitzaion egin atea irekitzea. Are gehiago, berrogeita hamar urte inguru lehenago amets bat izan zuen, xehetasun osoz eta garbi-garbi gogoratzen zituen umetako hiruzpalau amets horietariko bat. Amets hartako atean ez zegoen idazkunik; berez, ez zuen hura ikusi ere egin, irekitzerakoan heldulekuari eragin zion arte. Barneko gelan, mahai bat zegoen, eta, mahaiaren inguruan, zenbait —ez du gogoan zehatz-mehatz— aurpegi abegitsu, harengana biratuak, eserleku batean jesartzeko keinua eginez.
•
Baina hemen, ataria estalki berri batez babesturik baitzegoen, arras erosoa zen kanpoaldean, aire zabalean, zain geratzea. Ez zuen luze joko denak automobilean sartu eta zerbait jatera joango ziren arte, mendialderantz, ez oso urruti.